De wedstrijdDe oudste klassieker (verreden sinds 1892) is wellicht ook de zwaarste in het huidig rijtje wereldbekerwedstrijden. De Ardeense hellingen staan steevast garant voor een slopend verloop zodat heel wat grote namen op het palmares opduiken.In de laatste tien jaar doen vooral Italianen en Zwitsers het uitstekend, maar het exploot van Vandenbroucke in '99 doet ons hoop koesteren op meer van deze Golden Boy. Met de hertekende finale is la Doyenne de laatste tien jaren (met de Côte de Saint Nicolas en de aankomst in Ans) nog scherper geworden, al leek in 2003 toch een sprint met een aanzienlijke groep in de maak. |
De absolute ranking (tem 2011)
(opgemaakt door het totaal van de scores overheen alle edities) |
|
|
|
|
|
|
|
Pierre Rolland hield het als laatste van de vluchtgroep vol tot voorbij la Redoute, en daar werd hij voorbijgevlogen door Andy Schleck die de finale op gang bracht. Op de nieuwe Roche-au-Faucons kwamen broer Fränk, Rebellin en Rodriguez aansluiten waarna ook Valverde de sprong nog maakte. Andy ging nog eens fel aan maar werd teruggegrepen op de Saint-Nicolas waarna Fränk zijn kans ging maar hij kreeg de 2 ex-winnaars niet uit de wielen. Spurten dan maar en Valverde maakte het mooi af. |
|
|
. |
|
|
. |
|
|
Een ouderwetse Doyenne met strijd vanop 100 km van de streep in Ans. Voigt en daarna ook Vinokourov kozen het hazenpad. De marge werd nooit groter dan 1'20 maar bleek wel voldoende om beide hardrijders toe te laten het onder elkaar uit te vechten in de sprint. Vinokourov was de meest frisse (of gewoon slimmer ?) en won zijn 2e klassieker. De eerste zege overigens voor T-Mobile in 2005. |
|
|
Pas op de Côte de Saint-Nicolas brak het vooraan open. Onder impuls van Boogerd trokken ze met z'n drieën de finale in. Vinokourov moest in de slotfaze afhaken en Boogerd wist toen al hoe laat het was, met die Rebellin was hij niet klaar. Voor Michael een zoveelste ereplaats, voor Rebellin werd het een zelden geziene triple na ook al winst in Gold Race en Waalse Pijl. |
|
|
De eerste Amerikaan die la Doyenne won, het werd niet de verwachte Armstrong (al dichtbij winst in '96 en nu ook stevig op weg met enkel nog Sanchez en Shefer in zijn zog, maar aan de voet van de op één na laatste helling was het feest over. In een warrige finale bleek Hamilton de slimste/sterkste en hield hij in Ans Mayo & Boogerd op afstand. |
|
|
Vijf Italianen en een Duitser waren schampavie op la Redoute, en de achtervolgers zagen hen niet meer terug. De jonge Kessler moest in de finale de squadra azzuri laten voorgaan, alweer de 2 Mapei's er een duo-voorstelling van maakten. Garzelli ging, Bettini haalde hem bij en de rest kwam niet meer terug. Waarna Bettini de rangorde in de eigen stal duidelijk stelde. |
|
|
Pas op de voorlaatste helling kwam de definitieve afscheiding er toen 5 toppers zich losrukten uit een zeer omvangrijke hoofdmacht. Voor één keer toonde postbode Oscar zich de snelste in de sprint. In Ans klopte hij een kransje gereputeerde namen waarbij David & Davide van podiumplaats wisselden tegenover de vorige editie. |
|
|
In Ans behaalde Paolo Bettini zijn eerste wereldbekersucces, toen hij zijn beide metgezellen het nakijken gaf. Samen met Belli waren ze op pad vertrokken op de helling van Sprimont, maar die konden ze van zich afschudden op de slotklim. In de achtergrond maakte Axel Merckx nog een fel gesmaakte remonte maar hij strandde op 12 seconden van zijn kopman. |
|
Laatst gewijzigd op 28/04/2011 - Opmerkingen en suggesties kan je mailen naar gigabike@advalvas.be
Gigabike, jaargang 12 - Copyright: Peter Samoy & Mark Vanderwegen