Kraft werkt ...

Gigabike sprak met Wim Janssens -winnaar van de Tirreno-Adriatico.

Nummer één. Mensen, mensen, eindelijk eens een één bij Gigabike, en met de klap viermaal één. Ja vier, Sammie, ’t was geen trippel maar een kwadruppel, tel maar mee: eindstand Tireno, totaalstand Tireno, nummer één in de algemene tussenstand én numero uno in de tussenranking van de Protour. Vorig jaar misgunde Sammie me ook al een eentje: ik was tweede in de eindstand van de Ronde van het Baskenland, won wel de totaalstand van die ronde maar dat wou Sammie niet laten meetellen als zege voor ‘t Landschap of voor mij. Dinsdag had hij me ook al liggen. Vroeg ik hem nog hoe laat hij de verrekening van de Tirreno on line ging zetten om tegen dan de champagne koel te hebben. Die moest al in de frigo zitten, zei hij. Ja, ja. Ik om 22u00 naar de cybercafé want thuis geen internet. Of ik de champagne in hun koeler mocht zetten. “Doe maar”. Goed, 22h05 geen update, forum lezen, geen update, Hotmail lezen, geen update, nog eens forum lezen, Cyclingnews lezen, geen update. Miljaar hoe laten zouden ze hier sluiten? Spaanse kranten lezen, geen update, forum 2 cycle, geen update, startlijsten, geen update. “Meneer, binnen tien minuten gaan we sluiten!”. “Ja maar Gigabike …” snel refresh homepage Gigabike, geen update. Nog vijf minuten te gaan. Dat zal toch niet? Toch niet de koude nacht in zonder een blik op de nieuwe tussenstand? Zonder een blik op de eindstand van de Tirreno? Zou ik trouwens de totaalstand van de Tirreno ook niet gewonnen hebben? Daar stond ik voorlopig niet zó hoog, maar mijn overmacht in de totaalstand zou wel eens voldoende kunnen zijn. Ik had toch de hele top zeven, en als Bettini niet was gevallen de volledige top acht. Of als José Ivan Gutierrez zich in Murcia niet choco had gereden want tijdrit gewonnen en tweede in GC máár allereerste opgever in de Tirreno. En in de kliekranking moeten we met het Landschap nu toch wel eerste staan? Als ik het Landschap naar de eerste plaats leidt is dat mijn vijfde één! Take that, Sammie! Jongens toch, morgen op een onzalig vroeg uur opstaan, hier tot laat mijn tijd zitten verknoeien, en géén update. “Meneer, we gaan sluiten”. “Ja maar…”. “Niks mee te maken, we gaan dicht”. “Klop, klop”. “Nee meneer, we zijn GESLOTEN”. “Mijn fles champagne!”. “Hier meneer, en nu wegwezen.” De fles was bevroren Sammie, bevroren. En wanneer ga je de Gazet eens updaten, Sammie?

“Wim, Wim? Captain Tacos?” .

“O, hier sé daar sé, de Steven sé. Hoe lang sta je daar al jongen? Je komt voor je jaarlijks interview zeker? Zet u, zet u. Een Tequila’tje, Mojito, Pisco Sour of een Cuba Libre? Ik moet je wel waarschuwen, ik ben nu veel beter voorbereid dan na het Baskenland. (schuift enkele lege flessen Poncho Caballero aan de kant). Ik heb ondertussen de workshops Omgaan met de pers en Free publicity gevolgd, en doorworstelde het lijvige boek Stop the press. Jaja, deze keer laat ik me niet vangen, geen controversiële uitspraken, geen indiscreties. Nee, ook niet over Sandra Kim, nee. Kan een mens niet met een BV op reis gaan zonder dat daar roddels van komen? ’t Was voor ’t werk, we bezochten projecten van de Christelijke BlindenMissie in Peru, maar daar was de hele tijd een uitgebreide delegatie bij waar niet aan te ontkomen viel, niet zoals bij Severine. Oeps, zei ik Severine? Vergeet Severine!”

Schoorvoetend: “Ok, ik ging in 2002 met de blinde Eurosongkandidate Severine Doré naar Tanzania, naar een mindervalidenhospitaal van CBM in Dar-es-Salam. VTM was er ook bij ja. En Severine klopte om 04u30 echt alleen op mijn hoteldeur omdat ze hulp nodig had om het alarm van haar GSM te programmeren, en meer wil ik daar niet over kwijt”.