Ondanks het feit dat Alexander en Benjamin broers zijn, rijden ze voor twee concurrerende ploegen. Alexander verdedigt de kleuren van het Landschap en Benjamin is dit jaar aan zijn eerste seizoen bezig bij de Musketiers. Een pittig gesprek kon niet uitblijven....
Benjamin, proficiat met je prestaties ! Vertel eens, de eindstand en een rit in de Giro winnen. Wat doet dat met een mens ?
Benjamin: Ik ben een ander mens geworden. Tot voor kort had ik enkel een 2de plaats in een rit van de Dauphiné op mijn conto. Sinds die prestigieuze ritoverwinning in Briançon loopt alles op wieltjes met nog enkele ereplaatsen in de Giro en nu ook de gigaleiderspositie. Ik geniet nog volop na!
Je had zowel Ricco, Schleck als Mazzoleni in je ploeg. Ik weet nochtans dat je ook nog met het idee hebt gespeeld van Caucchioli en/of Haedo te spelen. Of was je toen gewoon met zand aan het strooien in een poging om het Landschap onderuit te halen ?
Benjamin: Ik heb hoogstens ongewild zand in de ogen van mijn eigen kliekgenoten gestrooid door op het laatste nippertje budget vrij te maken voor McEwen en Mazzoleni in plaats van Haedo en Caucchioli. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik net zo goed Noé in plaats van Mazzoleni – immers even duur - in mijn ploeg kon hebben gedropt. Overigens staat het geluk niet altijd aan onze kant. Zo besloot kliekgenoot Yannik Roose pas zo’n 24 uur voor de deadline om Andy Schlek toch maar thuis te laten.
Je staat al sedert Paris-Nice in de top 10 van de gigastand en momenteel voer je het hele gigapak aan met een ruime marge op de meeste concurrenten. Hoe zit het met de ambities ?
Benjamin: Ik hoop als leider aan de Tour de France te beginnen en dan zeer langzaam weg te zakken. Een plaats in de top 20 moet er dit jaar zeker in zitten.
Dit is al je vijfde seizoen als gigabiker en tot nu toe was het gene vette. Ik herinner me nog tijden dat je erin slaagde om Armstrong vlak voor de Tour te verkopen. Hoe komt het dat alles nu opeens wel lukt ?
Benjamin: In mijn eerste jaar was ik 57ste en vervolgens werd ik overambitieus. Het jaar daarna leek ik immers af te stevenen op een solide top 50 plaats maar dat was te min voor mij. Om mijn hoge doel te bereiken moest ik meer risico’s nemen en dus kegelde ik Armstrong eruit met de gekende desastreuze gevolgen. Hoogmoed komt voor de val. Uiteindelijk werd ik 58ste. De volgende jaren ging het weer bergaf: 90ste en 196ste.
Wat gaat er in je om als je verhalen hoort dat je prestaties onnatuurlijk zijn voor iemand die 4 jaar lang nooit uit de buik van het peloton is geraakt ?
Benjamin: Mijn ploegnaam “Zout nemen en veel drinken” mag dan al verdacht klinken, toch zijn al de prestaties zuiver op de graad. Mijn recent succes wekt natuurlijk heel wat jaloezie op, maar ik heb een zuiver geweten. Ik ken Fuentes niet en heb hem nog nooit gezien.
Er zijn kwatongen die beweren dat je via je broer over inside informatie van het Landschap beschikt en dat je enkel en alleen maar daardoor zo hoog staat. Misschien is dit een mooi moment om die geruchten de wereld uit te helpen ?
Benjamin: Deze valse aantijgingen maken mij extreem kwaad. De vorig jaren kreeg ik wel wat te horen van mijn broer over zijn eigen ploegsamenstelling. Juist dit jaar hebben we elkaar helemaal niet gesproken voor de start van het gigaseizoen. Misschien is dat wel de sleutel tot mijn succes dit jaar?
Je grote concurrent Andy Roose heeft ook familie in het gigapeloton. Meer zelfs, zijn broer is een ploegmaat van jou bij de Musketiers. Toeval ?
Benjamin: Naast de individuele strijd en de kliekcompetitie zullen we dit jaar in elk geval ook tweemaal een broederstrijd mogen aanschouwen. Allen staan we immers in de top van het klassement. Dit bewijst maar eens te meer dat talent in de familie zit en uiteindelijk toch bovendrijft. Overigens gaf Yannik Roose, toen ik mij aandiende als twaalfde lid van de Musketiers, de volgende redenen om mij toe te laten: “Ten eerste, ik ken zijn broer via de Ventoux op rollen en vindt hem een toffe gast. Ten tweede, hij heeft een goede ploeg.”
Over Andy gesproken... Een oude rot in de journalistiek noemde jou de Andy Schleck van gigabike : jong, sterk op de Italiaanse cols en in het bezit van meer talent dan zijn oudere broer.
Benjamin: Tot nu toe is het 3-1 in het voordeel van Alexander. Enkel bij mijn eerste deelname kon ik hem voorblijven. Uit de rest van het seizoen zal wel blijken of ik een eendagsvlieg ben of het nieuwe toptalent. Ik denk overigens dat we dit jaar nog gaan horen van Alex. Met een al zeer sterk uitgeruste Tourploeg zal hij het minstens zo goed doen als Frank Schleck in de Tour de France straks.
Hoe is de sfeer momenteel bij de Musketiers ? Jullie staan op dit moment tweede in de teamranking. Een knappe prestatie ! Is er een stunt in de maak ?
Benjamin: De sfeer is uitstekend, soms zelfs lichtjes euforisch. Naast 2de in de kliekstand hebben de Musketiers nu ook al drie overwinningen op zak. In het begin van het seizoen zijn we meegesprongen met de topfavorieten het Landschap en de Kettingreactie. Zolang we in het wiel kunnen blijven, mogen we hopen op meer. Maar we zijn ook realistisch en al heel blij als we Absolut X kunnen afhouden en op het podium eindigen.
Wie wint er gigabike ? Jij of Andy ?
Benjamin: Onze huidige voorsprong lijkt comfortabel, maar als er straks weer gesmeten wordt met gigapunten in de Tour kan ze zo als sneeuw voor de zon wegsmelten. Als ik heel eerlijk ben schat ik mijn ploeg minder goed in dan mijn plaats nu doet vermoeden. De sterkste ploegen lijken mij die van Mark Vanderwegen, Jasper Van Hoof, Frans Keustermans en – waarom niet – Alexander Van de Sande.
Benjamin, ben je nu nog wel een Benjamin? Is het niet tijd voor Ben?
Benjamin: Misschien wel, nu ik eindelijk naam verwerf in het gigapeloton en ik uit de voetsporen treed van mijn grote broer. Hartelijk dank in ieder geval om mij te laten toetreden tot het grote gigarijk der geïnterviewden.
Benjamin, bedankt voor het interview en nog veel succes dit seizoen !
Interview : Steven Raeman
